Dag 8

Met kunst en vliegwerk toch weer gelukt om, ondanks dat onze Tom er niet is, een internetverbinding tot stand gebracht. Vraag me niet hoe maar dankzij mijn gekochte simkaart hier werkt het op onze andere toestellen ook. 🤓🤓 Toen we gisteravond naar bed gingen bleek dat er naast twee mooie vazen met witte bloemen ook nog een mooie bos rozen aan beide kanten van het bed op de nachtkastjes waren neergezet. Prachtig toch. Om half vijf vanmorgen begon het songfestival  hier. Inderdaad Dirk, ik geloof dat er wel vier of vijf zangers van Islamitische origine vanuit de moskee elkaar toezongen. Ik zei tegen Wilma, ben benieuwd wanneer de puntentelling begint dan is het weer stil😇 en kunnen we weer verder slapen😴😴. Gauw de ramen van onze kamer dichtgedaan daarna viel het wel mee. De puntentelling begon overigens snel want na twintig minuten was alles weer stil. Overigens niet voor lange tijd want toen het wat lichter geworden was begon het buiten te krassen, een scherp snerpend geluid. Ik dacht dat de buren al vroeg op waren om de heg te scheren. Maar met dit geluid zullen we de tijd dat we hier verblijven mee moeten leven. Het is een soort meikever, en dan met duizenden, die de omgeving teisteren. De mensen hier zijn er wel aan gewend, wij denk ik na een dagje ook wel. Wat ook opvallend is dat bij het ontbijt de rollen omgedraaid zijn, de familie eet Europees dus brood, en wij genieten heerlijk van de nasi met ei. Daarna nog als twee kolonialen samen met Made over vroegere tijden in Indië zitten praten. En zo gaat hier de dag voorbij. Rond twee uur zijn we met Miranti haar zoontje van de school gaan halen. Ook haar dochtertje zit op die school. Het is eigenlijk een speciale school waar ze zelfs een zwembad hebben. Daarna even naar het huis van Miranti geweest en toen weer terug naar het huis van Made. Alles bij elkaar waren we mooi vijf uurtjes onderweg. Wat een drukte in deze stad. Morgen nog een dagje rusten en morgenavond om acht uur lokale tijd vliegen we naar Lombok. Verder hier geen nieuws dus ik denk dat ik morgen maar eens een keer oversla. We zien wel. Groetjes van ons uit Bandung en tot de volgende keer.