Dag 5

Zo,  vandaag weer om zeven uur eruit. Buiten onweert het en het water valt met bakken uit de hemel. Eén geluk het regent hier warm water en over een half uurtje schijnt de zon weer en loopt de temperatuur weer op naar, natuurlijk hier, tropische waarde.  Om negen uur zitten we weer in ons busje voor een, naar schatting, vier uur durend ritje naar Pelabuhan Ratu. Google er maar eens op en ook op “wijnkoopsbaai”. Het schijnt daar erg mooi te zijn, zegt onze allesweter.We hebben nog regelmatig contact met Diëgo die de mooiste Pasen van zijn leven beleeft en nog steeds zijn geluk niet op kan. Prachtig om van hem te horen dat hij inmiddels  al meerdere keren via facebook contact heeft gehad met zijn jongste broer. En net een uurtje geleden kregen we een klein filmpje waarin hij voor het eerst contact heeft met zijn vader. Ontroerend om te zien en wat zouden wij graag zien dat hij, al is maar voor een weekje, naar zijn vader zou kunnen. Misschien iets voor ons allen om hem daarmee een steuntje in de rug te geven? De middelen voor hem zijn in deze beperkt. Ik zal proberen dit stukje film ook te uploaden bij deze dag.  Na een half uurtje rijden wordt de weg glooiend en rijden we langzaam de bergen in. Je komt van alles tegen, mensen die volgens mij met gevaar voor eigen leven midden op de weg staan of op een stoeltje zitten en met een schepnetje collecteren voor de renovatie en/of bouw  van een moskee. En laten we het maar niet over de weg hebben, één grote gatenkaas en bij het grootste gat hebben ze voor de “veiligheid” maar een autoband gelegd.😂😂  En ondertussen heeft Made zijn toevlucht gezocht in het afspelen van Duitse schlagers, Fransje Bauer en de Blue Diamonds😉😉. Na een paar uurtjes door de bergen kwamen we weer bij zee. Nu werd het toch wel tijd om wat te eten. Niets mooier dan te picknicken aan zee. Een hutje aan zee opgezocht en daar ons brood met de laatste nederlandse kaas opgepeuzeld. Ayoe nam voor haarzelf nog wat mie in een beker die ze gauw in een klein winkeltje (warung) gekocht had. En als we uit het busje zijn ontmoet Wilma natuurlijk weer vriendjes en vriendinnen die met haar (of Wilma met hen😂) op de foto willen. Lekker waren de vers geoogste pinda’s, net uit de grond en gestoomd. Weer een uurtje verder kwamen we aan in Cisolok. Een plaatsje waar warmwaterbronnen zijn. De stoom spuit als geysers uit de grond. Heel mooi om te zien.  Na toch wat meer als vier uurtjes (in Indonesië zijn dat er zeven!!) kamen we aan bij ons hotel in Pelabuhan Ratu waar we weer één nachtje zullen blijven. De ligging is fantastisch maar de kwaliteit is maar la la. Ik denk zo’n beetje anderhalve ster🧐🧐🤨. Ik hou er weer mee op, tis alweer donker hier. Tot de volgende keer.