Dag 2

Eerste volledige nacht hier na een nacht overslaan. Dus als een blok geslapen. Om acht uur eruit want misschien zou deze dag weleens een dagje kunnen worden die we niet snel meer zouden vergeten. Ik dacht laat ik eerst Diëgo maar eens wakker maken dus die was om vier uur standby. Onze, door Made ingehuurde speurneus Jeffrey, zat beneden al te wachten om naar het dorp te gaan waar volgens de documenten Diëgo’s ouders vandaan kwamen. Jeffrey had gisteren al voorwerk gedaan en gesproken met het wijkhoofd van het dorp. Daaruit bleek dat er in ieder geval één of twee zusjes zouden wonen. Dus spannend. De weg daar naartoe viel goed tegen, superslechte wegen door kampungs, en hoe korter we bij het dorp kwamen hoe meer armoe. Ja het was echt vreselijk en we zijn daar toch wel wat gewend. Na ongeveer 3,5 uur kachelen kwamen we aan bij het dorp. Dus over een ezelspad met één en al kuil de kampung in. Jeffrey wist waar hij moest zijn en daar aangekomen kwamen de zussen van Diëgo hun “onderkomen” uitgelopen. Ik voelde me net Derk Bolt, maar het kwam het nu wel erg dichtbij. We hebben een tijdje bij de familie op de grond gezeten ( ze hadden geen stoelen) en wat water gedronken. Ze vonden de foto’s die we meegenomen hadden heel bijzonder en waren erg emotioneel. Na nog even het kerkhof bezocht te hebben waar de moeder van Diëgo begraven ligt zijn we met de hele familie in ons busje richting Jakarta gereden. Anderhalf uur zei de familie maar het werden er bijna vier!!!! Het begon al schemerig te worden toen we bij de vader en nog een broer van Diëgo aankwamen. Wat we hier aantroffen was verschrikkelijk. De vader die hier met zijn gezin in een klein oud huisje gewoond heeft is een aantal jaren geleden onteigend voor de bouw van een snelweg met viaducten. Na de onteigening heeft hij met zijn gezin en zijn moeder zijn toevlucht gezocht onder de snelweg en daar een onderkomen “gebouwd”. Het was hartverscheurend om dit te zien. De vader was volgens ons ernstig ziek, ze hadden geen matras en werkelijk aan alles tekort. Wat zeg ik, tekort, ze hadden niets. We hebben, ter controle, hem het verhaal laten doen waaruit bleek dat we echt wel bij de juiste mensen waren. Hij was heel erg blij en emotioneel en dankte God dat hij Diëgo weer terughad. Ook hebben we bij hem, naast zijn oude moeder, ook nog een broer en een zus van Diëgo gezien. En allemaal onder de snelweg/viaduct. Wel erg mooi voor Diëgo dat hij zomaar op een dag vier zussen en twee broers heeft in Indonesië en dan natuurlijk nog zijn broer Kevin in Nederland. Gelukzak😂😂👍. Het was al donker toen we terugreden en hebben bij Serang voor de familie een taxi geregeld naar hun huisje. Voor ons scheelde dat toch gauw drie uur rijden. Moe maar, zoals jullie begrijpen, erg voldaan zijn we met onze speurneuzen lekker gaan eten. Terugkijkend op deze dag was het voor ons een onvergetelijke ervaring die we met veel vreugde met jullie allen willen delen. Dit hele verhaal en eventuele foto’s mocht ik met toestemming van Diëgo met jullie delen waarvoor ik hem erg dankbaar ben. Per slot van rekening is het zijn verhaal. Bedankt maar weer voor het lezen en tot morgen.