Dag 17

Vandaag heeft Miranti ons gevraagd om eens een bruiloft te komen bekijken. Voor degene die het niet weten, Miranti heeft een eigen bedrijf, Qiares genaamd, en is weddingplanner. (Kijk maar eens op internet) Wij waren natuurlijk erg benieuwd hoe dat hier gaat. Er zouden zo’n duizend mensen komen!! In de tijd dat we op haar zitten te wachten draait onze discjockey Made, Sinterklaasliedjes! Moet niet gekker worden🚢🎠.

Om twee uur staat Miranti voor de deur. De ceremonie zou om vier uur starten, maar zoals jullie inmiddels weten is zes kilometer hier een kleine anderhalf uur rijden. Toe we daar aankwamen konden we, omdat er nog geen gasten waren, uitgebreid de decoraties bekijken. Wat een pracht en praal. Om vier uur begon de ceremonie. Op Java heb je twee verschillende bevolkingsgroepen (Javanen en Soendanezen) dit was een Soendanese ceremonie. Eerst de ceremonie aan een tafel waarbij naast het bruidspaar en de vaders met een getuige ook een soort ambtenaar van de burgerlijke stand zat. Opvallend was dat én de bruid én de bruidegom beiden een trouwboekje krijgen. Ik ben nog niet achter het waarom maar misschien als één van beiden wegloopt? 😂😂😏In deze ceremonie werd veel gesproken en uit de koran gezongen. Tenslotte wordt er, net als bij ons gewoon getekend. 

Het vervolg van de ceremonie staat bol van symbolen, bv. de bruid wast de voeten van de bruidegom als teken van trouw in voor- en tegenspoed, ook werden er een paar bamboestukjes in brand gestoken waarna de bruidegom deze weer doofde in een kommetje water als teken dat wanneer er onverhoopt ruzie of onenigheid zou komen dit weer gedoofd kan worden. Ook kregen bruid en bruidegom van de ouders een klein beetje kleefrijst als teken dat dit de laatste mogelijkheid is van de ouders om hun kinderen nog iets te eten te geven. Verder gaf de bruidegom een bruidsschat aan de bruid, later zag ik dat het een klein klompje goud was, ook knielen bruid en bruidegom voor de wederzijdse ouders om, met hun gezicht bij hen op schoot, zo toestemming te vragen voor hun huwelijk. Dit was wel aandoenlijk. Tenslotte gooit de familie ook nog snoepjes en geld over het bruidspaar naar de familie als teken dat ze in de toekomst mogen genieten van welvaart. Je moet overigens niet denken dat je hier als familie rijk van wordt, het is maar een symbool en het zijn maar rupiah munten met een te verwaarlozen waarde. Ik heb maar een greep uit de symbolen van deze ceremonie genomen, het was erg interessant om dit te zien, en we zaten/stonden dankzij Miranti op VIP plaatsen dus met de neus vooraan. Nadat er een einde aan deze ceremonies gekomen was, was het tijd voor een koffiebreak. Het bruidspaar verwijdert zich uit de zaal, de bruid en bruidegom kleden zich om en komen over een uurtje weer terug wanneer de receptie begint.

In de tussentijd hebben we kennisgemaakt met het team van Miranti (12 pers.). Eindelijk was het  weer zover dat de receptie kon beginnen. Onder aanvoering van een West Javaanse dansgroep kwam het bruidspaar in opnieuw prachtige bruidskleding de zaal binnen. Inmiddels was het aantal gasten al aardig opgelopen. Nadat het bruidspaar hun plaatsen hadden ingenomen werd er begonnen met de zogenaamde pauwendans. Een werkelijk schitterende  West Javaanse dans. Daarmee was de receptie en het buffet geopend. Om het bruidspaar te feliciteren hadden de feestgangers inmiddels ook een traditionele file geformeerd. Ja, zo’ n duizend man is wat anders dan bij ons. Geduldig wacht iedereen tot ze bij het bruidspaar zijn. Overigens denk ik dat de helft zich eerst maar tegoed deed aan het heerlijke eten wat in standjes in verschillende zalen te krijgen was. Naast nasi, rijst en pasta kon je verschillende gerechten zoals Peking eend, kip, rundvlees, verschillende soorten vis proeven. En als het te pittig zou zijn ook genoeg te drinken (geen alcohol) of ijs. Als afsluiting hebben we het bruidspaar natuurlijk ook gefeliciteerd en bedankt dat we dit (ook de familieceremonie) mee mochten maken. Al met al een geweldig mooie ervaring om naast een traditionele bruiloft in een dorp (begin van onze reis) ook deze bruiloft mee te maken waarbij de familie wel iets meer te spenderen had.

Groetjes maar weer en tot de volgende keer.